Connectiviteit
Hoofdmenu Regent Mobile
Sinds de PTT (huidige KPN) in 1994 als eerste het GSM netwerk 2G opzette, is er veel veranderd. De 10kb/s is in geen geval genoeg om in onze hedendaagse internetbehoeften te voorzien.
Als opvolger kwam UMTS, ook wel 3G genoemd. Initieel was de snelheid van 3G maximaal 48 kB/s. Als snel werd deze opgekrikt naar maximaal 256 kB/s. De upload is maximaal 48 kB/s. Bijna alle 3G antennes in Nederland bevinden zich in de 2100 MHz band. De penetratiesterkte van deze hoge frequentie is matig. Het nadeel hieraan is dat de dekking matig is, vooral indoor, in bossen en stedelijk gebied.
Een radiogolf, ook radiofrequente (RF) straling genoemd, is een golf in de vorm van elektromagnetische straling met golflengten uiteenlopend van ruwweg duizend kilometer tot een millimeter, dus in het frequentiegebied van enkele honderden Hz tot enkele honderden GHz.
In 2013 rolde KPN als eerste het LTE (3.9G, maar in de volksmond 4G) netwerk uit. LTE is zo ontworpen dat het backwards compatible is met de oudere (3G en 2G) systemen. Hierdoor kunnen antennesystemen en overige apparatuur gecombineerd worden.
LTE is veel flexibeler met de toewijzing van bandbreedte waardoor er minder opstoppingen plaats vinden. Er zijn verschillende categorieën LTE, slechts enkele zijn geschikt (prijs chips en stroomverbruik) om te worden gebruikt is (in) IoT of telemetrie devices (telemetrie producten).
LTE-M is een van de nieuwste standaarden voor IoT toepassingen. De LTE-M modules (Long Term Evolution (4G), categorie M1), worden specifiek gebruikt voor Machine-to-Machine applicaties.
LTE-M is één van de twee antwoorden van het 3rd Generation Partnership Project op de toenemende populariteit van IoT netwerktechnologie met als broertje NB-IoT.
Het is een draadloos netwerk waarbij Internet of Things applicaties direct kunnen verbinden met het 4G netwerk, zonder dat daar een gateway voor nodig is (zoals bij bijvoorbeeld Lora).
LTE-M is in staat om real time en ‘on the go’ data door te geven, iets wat met NB-IoT niet mogelijk is. Dit in combinatie met nog veel meer eigenschappen (waaronder de prijs van een chip) maakt het netwerk specifiek geschikt voor toepassingen waarbij er sprake is van grotere hoeveelheden data in combinatie met ‘verplaatsing’ van een asset.
Sigfox behoort tot de LPWAN familie (Low Power Area Netwerk). Het ondersteunt een datadoorvoersnelheid van slechts 100 bits per seconde en is daarmee extreem zuinig als het gaat om stroomverbruik. Sigfox verzendt zeer kleine datapakketjes van slechts 12 bytes.
Alle datatransmissie verloopt over slechts 1 backend, die van Sigfox. Via een API wordt alle data aangeboden aan de integrator. Door de low power functionaliteit is Sigfox uitermate geschikt voor communicatie van sensoren maar verstuurt slechts maximaal 144 berichten per dag.
LoRaWAN nodes zenden een spread spectrum uit over een 868 Mhz frequentie. Deze wordt opgevangen door een gateway en via het internet doorgestuurd naar een netwerkserver.
Devices op basis van Lora worden gekenmerkt door een extreem laag stroomverbruik en zijn hiermee dus zeer geschikt voor devices die lang op een (kleine) batterij moeten functioneren. Een Lora gateway heeft een kleinere range dan bijvoorbeeld een Sigfox gateway, maar is hierdoor wel meer geschikt om (zonder GPS aan boord) een vrij nauwkeurige locatie te bepalen door middel van triangulatie.
Narrow Band IoT gebruikt een subset van de LTE standaard waarbij de bandbreedte gelimiteerd is tot een single narrow band (200kHz). NB-IoT is nog niet breed opgepakt door providers maar zal zeker een zeer grote rol gaan spelen in de IoT markt. Voor het netwerk wordt gebruik gemaakt van bestaande oplossingen. In tegenstelling tot Lora en Zigfox gaat het hier om een gelicenseerd netwerk. NB IoT wordt ook weer gekenmerkt door lage kosten wat betreft hardware, low power functionaliteit en is specifiek ontwikkeld om ook ‘indoor’ te werken.
